Αχλάδι Veles

Pear Veles - ένα από τα καλύτερα αχλάδια για την περιοχή της Μόσχας και τη μεσαία λωρίδα. Συμπεριλήφθηκε από το Κρατικό Μητρώο στον κατάλογο των εισακτέων το 2001. Γονείς: η περίφημη Forest Beauty, μια βελγική καρποφόρα ποικιλία με πρασινοκόκκινα αχλάδια και η Venus, μια ανεπιτήδευτη ρωσική ποικιλία από το 1964 με καρπούς ίδιου μεγέθους και χρώματος.

Το δέντρο έχει ύψος έως 4 μ. Το στέμμα απλώνεται, με την ηλικία γίνεται πλατυ-πυραμιδικό, η πυκνότητα είναι μέτρια. Τα δακτυλίδια (κύριοι καρποφόροι βλαστοί) είναι μεγάλα, ομοιόμορφα κατανεμημένα. Τα φύλλα είναι μεσαίου μεγέθους, λεία, με μακριούς, λεπτούς μίσχους.

Τα αχλάδια είναι μεσαίου μεγέθους, πιο κοντά στα μεγάλα, 120-150 γραμμάρια, ευχάριστα στρογγυλεμένα, φαρδιά, συμμετρικά. Χωρίς παϊδάκια. Το δέρμα είναι πυκνό, λείο, πρασινοκίτρινο με ένα ελαφρύ πορτοκαλί ρουζ. Τα κοτσάνια είναι μακριά, μεσαίου πάχους. Οι θάλαμοι των σπόρων είναι μικροί, στενοί, οι σπόροι είναι σκούρο καφέ. Ο πολτός είναι μέτριας πυκνότητας. Τα αχλάδια είναι επιρρεπή, μεταφερόμενα, καλά αποθηκευμένα - μετά την αφαίρεσή τους, μπορούν να μείνουν στο ψυγείο μέχρι τη 2η δεκαετία του Νοεμβρίου.

Γεύση - επιδόρπιο, αρμονικό, γλυκό με τη σωστή ποσότητα οξέος, εκλεπτυσμένο. Ο πολτός είναι αρωματικός, μέτριας πυκνότητας, βουτυρώδης. Βαθμολογία γευσιγνωσίας 4,6 πόντους από 5.

Τα φρούτα συνιστώνται για φρέσκια κατανάλωση, όπως τα χρησιμοποιούν οι περισσότεροι κηπουροί. Αλλά με την περίσσεια της συγκομιδής, τα αχλάδια θα είναι εξαιρετικά σε κενά: χυμοί, κομπόστες, φρουτοσαλάτες, μαρμελάδα.

Φθινοπωρινή ποικιλία. Αρχίζει να αποδίδει καρπούς για 5-7 χρόνια. Συγκομιδή από τα τέλη Αυγούστου έως τις αρχές Σεπτεμβρίου. Η απόδοση είναι φιλική, αλλά η συγκομιδή πραγματοποιείται σε 2 βήματα. Αρχικά αφαιρούνται τα μεγάλα και μετά τα υπόλοιπα. Για αποθήκευση, είναι καλύτερο να απογειωθεί σε ελαφρώς άγουρα μορφή.

Η απόδοση είναι υψηλή, 126 εκατοστά ανά στρέμμα. Από 1 δέντρο - 80 κιλά φρούτα. Σε ορισμένες περιπτώσεις - έως 100 κιλά. Η καλλιέργεια είναι σταθερή, ισοπεδωμένη, αχλάδια ομοιόμορφα.

Το αχλάδι είναι αυτογόνιμο, οι καλύτερες ποικιλίες επικονίασης που αυξάνουν την παραγωγικότητα είναι τα αχλάδια Chizhovskaya, Severyanka, Rogneda.

Τα σπορόφυτα αχλαδιών δύο ετών φυτεύονται την άνοιξη, πριν από την έναρξη της ροής του χυμού ή το φθινόπωρο, στα τέλη Σεπτεμβρίου. Προτιμάται η φθινοπωρινή φύτευση. Η απόσταση μεταξύ σειρών και δέντρων είναι 6,5 μέτρα το καθένα.

Όπως όλα τα αχλάδια, απαιτείται προσεκτικό κλάδεμα για να αποφευχθεί η υπερφόρτωση του δέντρου με καρπούς. Με άφθονες συγκομιδές, οι καρποί μπορεί να συρρικνωθούν.

Τα ενήλικα φυτά δεν χρειάζονται πότισμα, αν και θα απαιτηθούν 3-4 διαδικασίες σε ένα ξηρό καλοκαίρι, αλλά τα νεαρά αχλάδια Veles ποτίζονται τακτικά - τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα, μεταβάλλοντας ελαφρώς την ποσότητα του νερού ανάλογα με τον καιρό.

Μέχρι το χειμώνα, αφαιρούνται όλα τα πεσμένα φύλλα και τα πτώματα, οι κορμοί ασπρίζονται με διάλυμα ασβέστη και πηλού, οι κύκλοι του κορμού σκάβονται έτσι ώστε τα παράσιτα που έχουν σκαρφαλώσει στο χειμώνα να είναι από πάνω και να εξουδετερώνονται από τους παγετούς. Απλώστε 20-35 cm πριονίδι.

Για να μην καταστραφούν τα δέντρα από τα τρωκτικά, οι κορμοί τυλίγονται με κλαδιά ελάτης, τοποθετώντας το έτσι ώστε οι βελόνες να κοιτάζουν προς τα κάτω.

Το top dressing θα έχει θετική επίδραση στις αποδόσεις. Διεξάγονται τουλάχιστον 3 φορές ανά σεζόν.

1. Ανοιξη. Κατά την περίοδο της ανθοφορίας, λιπάνετε με ουρία (120 g ανά 5 λίτρα νερού - ανά 1 δέντρο).

2. Καλοκαίρι. Στις αρχές Ιουλίου - έγχυση φλόμου (1 μέρος κοπριάς, 20 μέρη νερού, αφήστε για 5 ημέρες, για 1 δέντρο - 3 κουβάδες).

3. Φθινόπωρο. Στα τέλη Σεπτεμβρίου προστίθενται φώσφορος και κάλιο. Για 1 δέντρο - 10 λίτρα νερό με 2 κ.σ. μεγάλο. υπερφωσφορικό και 1 κ.γ. μεγάλο. χλωριούχο κάλιο.

Η ποικιλία Veles είναι εξαιρετικά ανθεκτική σε παράσιτα και ασθένειες, αλλά μια καλλιέργεια όπως το αχλάδι στη μεσαία λωρίδα χρειάζεται προσεκτική προσοχή, ανεξάρτητα από τα απορρίμματα.

Εάν εντοπιστούν παράσιτα, πραγματοποιούνται θεραπείες, πρώτα με λαϊκές θεραπείες: καπνός (400 g ανά 10 λίτρα νερού), σαπούνι πλυντηρίου (200-300 g ανά 10 λίτρα νερού). Εάν υπάρχουν πολλά παράσιτα, επιλέγεται ένα εντομοκτόνο. Η επιλογή του εξαρτάται από το είδος του παρασίτου.

1. Πάστα "Karbofos" και "Nitrafen" - από ακάρεα χοληδόχου αχλαδιού, χαλκός αχλαδιού.

2. Πάστα "Nitrafen" - από ακάρεα χοληδόχου αχλαδιού.

3. "Confidor" - από φύλλα αχλαδιού και καρπούς χοληδόχου.

4. Chlorophos - από τον ανατολικό και τον σκόρο αχλαδιών.

Η καλά συντονισμένη γεωργική τεχνολογία προστατεύει καλά από τα παράσιτα. Τα υγιή δέντρα σε έναν καθαρό κήπο σπάνια αρρωσταίνουν και αντιμετωπίζουν μόνα τους παράσιτα. Τα μέτρα πρόληψης περιλαμβάνουν απλές διαδικασίες.

1. Καθαρισμός του χώρου το φθινόπωρο. Όλα τα φυτικά απόβλητα καίγονται. Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κομποστοποίηση.

2. Τακτική επιθεώρηση του φλοιού και επεξεργασία ρωγμών όπου ορισμένα είδη εντόμων ενδέχεται να αδρανοποιούν. Οι ρωγμές επεξεργάζονται με θειικό χαλκό (διάλυμα 1%) και καλύπτονται με βερνίκι κήπου.

3. Το φθινόπωρο, πριν από την προετοιμασία για το χειμώνα, το έδαφος και το στέμμα ψεκάζονται με υγρό Bordeaux (διάλυμα 3%).

4. Η ίδια θεραπεία επαναλαμβάνεται την άνοιξη.

5. Σετ ζώνες παγίδευσης από λινάτσα, μεμβράνες σε κορμούς δέντρων. Ύψος ζώνης - 50-60 cm.

6. Αντιμετωπίστε με μυκητοκτόνα "Horus", "Raek" ή "Skor" μετά την ανθοφορία κάθε 2-3 εβδομάδες. Παρακολουθούν την έγκαιρη αλλαγή του φαρμάκου, διαφορετικά οι μικροοργανισμοί το συνηθίζουν και μπορούν να κανονίσουν μια δυσάρεστη έκπληξη για τον επόμενο χρόνο. Χρησιμοποιήστε 1 μυκητοκτόνο όχι περισσότερες από 3 φορές σε 1 σεζόν.

Εάν το μαύρο χρώμα αρχίζει να εμφανίζεται στο αχλάδι, αυτό μπορεί να σημαίνει τόσο ασθένεια όσο και έλλειψη καλίου. Είναι καλύτερο να ταΐζετε το φυτό με τέφρα, η οποία λύνει ταυτόχρονα πολλά προβλήματα και ενισχύει ακόμη και τη χειμερινή ανθεκτικότητα του δέντρου.

Το αχλάδι Veles είναι τόσο καλό που προσπαθούν συχνά να το καλλιεργήσουν στη Σιβηρία και στα Ουράλια. Εδώ τα δέντρα πρέπει να καλύπτονται προσεκτικά για το χειμώνα. Αντί για αγροΐνες, lutrasil, λινάτσα, που είναι αρκετά για τους κηπουρούς από την Κεντρική Ρωσία, χρησιμοποιούν θαμνόξυλο, κλαδιά ελάτης, σανίδες, φύλλα σχιστόλιθου.

Το καταφύγιο είναι ιδιαίτερα σημαντικό για νεαρά δέντρα. Οι κύκλοι του κορμού πασπαλίζονται με ένα στρώμα τύρφης, χούμου ή άχυρου 3-5 εκ. Κατόπιν τα κλαδιά κατεβαίνουν στο έδαφος, βαρύνοντάς τα με άμμο, κλαδιά κωνοφόρων, ο κορμός τυλίγεται με υλικό κάλυψης με τρύπες για την εισαγωγή αέρα.

Το αχλάδι αισθάνεται υπέροχα στη μεσαία λωρίδα, είναι ευρέως διαδεδομένο στην περιοχή της Μόσχας. Εδώ είναι που συνιστάται η καλλιέργεια του.

Το φυτό μπορεί να αντέξει τους παγετούς έως και -35 ° C. Αποφύγετε τη φύτευση της αχλαδιάς Veles σε περιοχές όπου είναι δυνατός παγετός κάτω από -2 ° C τον Απρίλιο-Μάιο. Τέτοιες θερμοκρασίες θα βλάψουν τα μπουμπούκια των ανθέων, μπορεί να μείνετε χωρίς καλλιέργεια.

Η ποικιλία αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από πλεονεκτήματα: αντοχή σε ασθένειες, κρύο, ξηρασία, υγρασία, σταθερότητα στις αποδόσεις, ελκυστικά και νόστιμα φρούτα, ιδανικά για νωπή κατανάλωση και για πώληση. Η χειμερινή αντοχή και η αντοχή στις ασθένειες είναι τα υψηλότερα. Για αυτούς τους δύο δείκτες, το αχλάδι Veles είναι αναγνωρισμένος ηγέτης σε σύγκριση με άλλες φθινοπωρινές ποικιλίες για την περιοχή της Μόσχας. Το μόνο αρνητικό είναι ότι το αχλάδι θα καρποφορήσει σχετικά αργά. Υπάρχουν ποικιλίες που θα καρποφορήσουν για 3-4 χρόνια (Thumbelina, Just Maria). Αλλά για την εξαιρετική αντοχή του δέντρου, την πλούσια σοδειά και τους άξιους, νότιους καρπούς, τα αχλάδια του Veles, συγχωρείται αυτή η μικροπράγμα.