Τα πάντα για το ντερέιν

Το Derain χρησιμοποιείται τόσο στην κηπουρική όσο και στο σχεδιασμό τοπίου, καθώς έχει μοναδικά χρώματα φυλλώματος. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες του φυτού, αλλά για να αναπαραγάγετε τουλάχιστον μία από τις ποικιλίες, θα πρέπει να γνωρίζετε τα χαρακτηριστικά της φροντίδας και της φύτευσης.

Το Derain είναι ένας θάμνος της οικογένειας των σκυλιών, που έγινε διάσημος χάρη σε έναν τέτοιο επιστήμονα όπως ο Ιπποκράτης. Κάποτε, μελέτησε τα χαρακτηριστικά των καρπών του φυτού και ανακάλυψε ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία του στομάχου. Σήμερα, το σκυλόξυλο είναι περισσότερο γνωστό ως σκυλόξυλο, για το οποίο τόσο ο φλοιός όσο και οι ρίζες, ακόμη και τα λουλούδια, χρησιμοποιούνται στην ιατρική. Ένας μικρός θάμνος μπορεί να αντικαταστήσει ένα φαρμακείο εάν γνωρίζετε πώς να παρασκευάζετε σωστά διάφορα μέρη και πόσο να καταναλώνετε. Οι θρησκευόμενοι γνωρίζουν το derain ως το δέντρο από το οποίο έγινε ο σταυρός για τον Ιησού Χριστό, όπου σταυρώθηκε.

Ο πιο κοινός θάμνος βρίσκεται στις ακτές της Κριμαίας, στον Βόρειο Καύκασο και στην Υπερκαρπάθια, αλλά μπορεί επίσης να βρεθεί στην Αφρική, τη Νότια Αμερική και άλλες ηπείρους. Στην άγρια ​​φύση, το φυτό προσπαθεί να ριζώσει στο δάσος, όπου υπάρχει αρκετό φως, αλλά μπορεί να πιάσει χώρο σε σχισμές και πέτρες. Αυτό το καλλωπιστικό φυλλοβόλο φυτό ταξινομείται ως αειθαλές. Οι επιστήμονες σημειώνουν την ποικιλομορφία των ειδών που έχουν οι θάμνοι, συμπεριλαμβανομένων των πολυετών ποωδών μορφών, ακόμη και των ειδών δέντρων.

Οι θάμνοι και τα δέντρα αυτού του γένους μπορούν να φτάσουν σε ύψος από 3 έως 8 μέτρα. Διακρίνονται από μια κομψή διακλαδισμένη κορώνα, στην οποία σχηματίζονται πολλά κλαδιά με την πάροδο του χρόνου, με αποτέλεσμα το φυτό να μετατρέπεται γρήγορα σε αληθινά αλσύλλια. Ενώ τα φυτά είναι νεαρά, μεγαλώνουν αργά, τα κλαδιά είναι κάθετα. Μόνο μετά από λίγα χρόνια τα παλιά κλαδιά αποκτούν οριζόντια θέση.

Αν περιγράψουμε το ριζικό σύστημα, τότε διεισδύει βαθιά στο έδαφος, πολύ διακλαδισμένο. Μπορείς όμως να βρεις ποικιλίες όπου είναι επιφανειακό. Αυτοί οι θάμνοι είναι καλύτερο να φυτεύονται σε περιοχή με πολλές βροχοπτώσεις, διαφορετικά θα χρειαστεί να ποτίζονται συχνά. Αφού πέσουν τα φύλλα το φθινόπωρο, τα κλαδιά αποκτούν ένα εκπληκτικά πολύχρωμο χρώμα.

Ωστόσο, σε ορισμένους τύπους ντέρεν το χειμώνα, τα φύλλα παραμένουν, αλλά αντί για το συνηθισμένο πράσινο, μπορείτε να παρατηρήσετε την ποικιλομορφία του κόκκινου και του κίτρινου. Την άνοιξη του Απριλίου, το σκυλάκι αρχίζει να ανθίζει, αυτή η διαδικασία συνεχίζεται έως και είκοσι ημέρες, αλλά θα είναι δυνατή η κατανάλωση φρούτων μόνο πιο κοντά στο φθινόπωρο. Τα μακρόστενα μούρα είναι σαρκώδη και έχουν μια ξινή, ξινή επίγευση. Όταν ωριμάσει, η φλούδα γίνεται καφέ.

Υπάρχουν πολλές ποικιλίες αυτού του φυτού που βρίσκονται συχνά στους κήπους του σπιτιού. Το λευκό ή το σκυλάκι της Σιβηρίας έχει εκπληκτική χειμωνιάτικη αντοχή. Το ανθοφόρο φυτό αναπτύσσεται ήρεμα σε έντονους παγετούς. Αυτό το χαρακτηριστικό οδήγησε στο γεγονός ότι ο θάμνος δεν φτάνει περισσότερο από τρία μέτρα σε ύψος. Υπάρχουν φυτά στις όχθες των ποταμών, αν μιλάμε για το φυσικό περιβάλλον. Ως καλλωπιστικό φυτό, εκτιμήθηκε για το πολύ πυκνό, φυλλόμορφο στέμμα του, το οποίο επίσης απλώνεται σε 3 μέτρα. Τα φύλλα αυτής της ποικιλίας είναι μεγάλα και ελλειπτικά. Από πάνω είναι βαμμένο σκούρο πράσινο, από κάτω είναι λευκό.

Ο λευκός χλοοτάπητας ανθίζει μόνο 3 χρόνια μετά τη φύτευση, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου σχηματίζονται μικρές κιτρινωπές ταξιανθίες στο στέμμα, η διάμετρος των οποίων δεν υπερβαίνει τα 5 εκατοστά.Από τον Μάιο έως τον Ιούνιο, το ντερέιν απλώνει το εκπληκτικό του άρωμα στην περιοχή, προσελκύοντας έτσι έντομα για επικονίαση. Τα μπλε και τα λευκά μούρα ωριμάζουν μόνο στα τέλη Αυγούστου.

Το χειμώνα, οι βλαστοί αποκτούν κοραλί χρωματισμό, που είναι χαρακτηριστικό του φυτού. Ένα τέτοιο σκυλόξυλο είναι εντελώς απαίτητο για την ποιότητα του εδάφους· μπορεί να αναπτυχθεί ήσυχα στη σκιά. Μπορείτε να το φυτέψετε όπου τα υπόγεια νερά είναι κοντά στην επιφάνεια, επιπλέον, το φυτό θα στραγγίσει επιπλέον την περιοχή. Αυτό το είδος έχει τις δικές του ποικιλίες, για παράδειγμα, το "Shpeta" εκτιμάται ιδιαίτερα για το χρυσό περίγραμμα γύρω από τα φύλλα. Πρόκειται για ένα εκπληκτικά όμορφο καλλωπιστικό φυτό, το οποίο, λίγες μέρες πριν από τον παγετό, αποκτά ένα ιώδες-μωβ χρώμα, που τονίζει μόνο τις λευκές συστάδες των μούρων.

Η ποικιλία "Gauhault" είναι επίσης δημοφιλής, στα φύλλα της οποίας διακρίνονται ροζ κηλίδες και το ίδιο χρυσό περίγραμμα. Άλλη μια χειμωνιάτικη ποικιλία «Cream Cracker» σπάνια συναντάται στη χώρα μας, αν και έχει και φανταστική εμφάνιση.

Λευκό-ασημί άκρη των φύλλων του "Variegat". Υπάρχει ένας θάμνος πολύ παρόμοιος με αυτόν - το "Elegantissima", ο οποίος είναι δημοφιλής σε όλο τον κόσμο επειδή έχει όμορφο φύλλωμα, αλλά παραμένει εντελώς επιλεκτικός. Όχι τόσο συχνά μπορείτε να βρείτε, ακόμη και σε φυτώρια, το "Ivory Halo", μια ποικιλία με λευκό περίγραμμα. Οι ταξιανθίες του είναι αρκετά μεγάλες και διακρίνονται από γαλακτώδες χρώμα, σε διάμετρο μπορούν να φτάσουν τα 70 mm.

Ο γόνος χλοοτάπητας μεταφέρθηκε στη χώρα μας από τη Βόρεια Αμερική, εξ ου και η ιδιαιτερότητα της ανάπτυξής του. Αυτό το φυτό αγαπά την υγρασία και τα μεγάλα πυκνά, γι' αυτό μπορεί να βρεθεί συχνά στις κοίτες ποταμών και, γενικά, γύρω από υδάτινα σώματα. Έχει την ίδια χειμωνιάτικη ανθεκτικότητα με την προηγούμενη ποικιλία και εξωτερικά έχει μια ομοιότητα με αυτήν.

Ο θάμνος δεν φτάνει σε ύψος μεγαλύτερο από 3 μέτρα. Όταν το σκυλόξυλο είναι νέο, οι βλαστοί του έχουν λαμπερό κοραλλί χρώμα. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της ποικιλίας είναι η γονιμότητα, καθώς κάθε θάμνος παράγει έναν τεράστιο αριθμό βλαστών ρίζας. Εξωτερικά, μπορεί να φαίνεται ότι απλά καταρρέει, ειδικά επειδή ακόμη και τα κρεμαστά κλαδιά, όταν έρχονται σε επαφή με το έδαφος, ριζώνουν εύκολα.

Η ετήσια ανθοφορία ξεκινά μόνο τέσσερα χρόνια μετά τη φύτευση, οι ταξιανθίες φτάνουν τα 50 mm σε διάμετρο. Μπορείτε να παρατηρήσετε τη διαδικασία ανθοφορίας τον Μάιο, αλλά τα γαλαζωπόλευκα φρούτα θα είναι έτοιμα μόνο μέχρι το φθινόπωρο. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό το deren ανέπτυξε επίσης διάφορες μορφές κήπου, για παράδειγμα, το "Albomarginata", το οποίο έχει ένα λευκό περίγραμμα στο φύλλωμα. πρέπει να σημειωθεί ότι το λεπτό κλήμα αυτού του θάμνου χρησιμοποιείται συχνά για τη δημιουργία λυγαριάς.

Οι κηπουροί σημειώνουν επίσης τον κόκκινο-κόκκινο χλοοτάπητα, ο οποίος είναι διάσημος σε όλο τον κόσμο για αυτό το μοναδικό χρώμα. Μπορείτε να το συναντήσετε στον Καύκασο και σε άλλα μέρη της νοτιοδυτικής περιοχής, ωστόσο, η ποικιλία αντέχει τέλεια τους σοβαρούς παγετούς. Στη φύση, προσπαθεί να ρίξει τις ρίζες του σε βρεγμένο έδαφος και στις άκρες των δασών.

Το μέγιστο ύψος είναι 4 μέτρα, οι βλαστοί σε νεαρή ηλικία έχουν πρασινωπό-καφέ χρώμα, αλλά με τα χρόνια γίνεται πιο σκούρο. Το φύλλωμα είναι επίσης πράσινο, το μέγιστο μήκος είναι 10 εκ. Η ιδιαιτερότητα της ποικιλίας είναι η παρουσία σγουρά τριχών και στις δύο πλευρές των φύλλων. Η ποικιλία "Compress" αναφέρεται στον κοινό χλοοτάπητα, ο οποίος μπορεί να σχηματίσει συμπαγείς θάμνους.

Το φυτό αρχίζει να ανθίζει πολύ αργά, μόνο μετά από 7 χρόνια. Οι ταξιανθίες εμφανίζονται στα τέλη Μαΐου, σε λίγες εβδομάδες ολόκληρος ο θάμνος καλύπτεται με ομπρέλες πλάτους έως 100 mm. Τα άνθη είναι λευκά γαλακτώδες. Με καλό καιρό, μερικές φορές ο χλοοτάπητας αρχίζει να ανθίζει ξανά τον Αύγουστο, μετά τον οποίο εμφανίζονται μπλε μούρα, το μέγεθος των οποίων είναι το μέγεθος ενός μπιζελιού.

πρέπει να σημειωθεί ότι ο θάμνος είναι αρκετά σπάνιος, αλλά ταυτόχρονα είναι εντελώς επιλεκτικός για το έδαφος. Μπορεί να αναπτυχθεί κανονικά σε μια άνυδρη περιοχή, αλλά δεν είναι καθόλου απαραίτητο να είναι ένα μέρος όπου ο ήλιος λάμπει συνεχώς. Το χειμώνα, ο χλοοτάπητας δεν παγώνει, μετά το κλάδεμα δεν αρρωσταίνει.Μεταξύ των μορφών κήπου διακρίνεται ιδιαίτερα η "Atrosangvinia", στην οποία οι βλαστοί αποκτούν σκούρο κόκκινο χρώμα. Το "Viridissima" είναι δημοφιλές, ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της ποικιλίας είναι τα πράσινα μούρα. Ο κιτρινόφυλλος «Μιτς» έχει υποκίτρινους βλαστούς με τελείες.

Το κινέζικο «Kouza» έχει μοναδική εμφάνιση με ψηλό στέμμα. Αυτό το μικρό δέντρο με ταξιανθίες διαμέτρου 10 εκατοστών αγαπά πολύ τη σκιά. Υπάρχει μια καναδική ποικιλία, πολύ χαμηλή, απλώνεται πρακτικά κατά μήκος του εδάφους και έχει κόκκινους καρπούς, που φαίνεται να βρίσκονται στη μέση του φυλλώματος.

Ο πιο κοντινός συγγενής αυτών των θάμνων είναι το σκυλόξυλο που έχουμε συνηθίσει, το οποίο έχει βρώσιμους καρπούς. Το φυτό διακρίνεται από μεγάλο ύψος έως και πέντε μέτρα, κατά μέσο όρο η διάρκεια ζωής του είναι 250 χρόνια, επομένως, σε μια περιοχή, ένα τέτοιο δέντρο μπορεί να τροφοδοτήσει πολλές γενιές.

Δεν υπάρχει μόνο μια καλλιεργημένη εκδοχή του σκυλόξυλου, αλλά και ένα άγριο φυτό, του οποίου η πατρίδα είναι ο Καύκασος, η Κριμαία και γενικά το νότιο τμήμα της χώρας. Τα κίτρινα άνθη συλλέγονται σε μικρά τσαμπιά, ο χρόνος ωρίμανσης των καρπών είναι αρκετοί μήνες. Σε τέτοια δέντρα, οι καρποί δεν είναι τόσο μεγάλοι, αλλά παραμένουν νόστιμοι και υγιεινοί.

Το Derain δεν είναι πολύ επιλεκτικό στη φύτευση, επομένως οι κηπουροί, ακόμη και οι αρχάριοι, δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα. Μπορείτε να φυτέψετε βλαστούς τόσο σε καλά φωτισμένες όσο και σε ελαφρώς σκοτεινές περιοχές. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ποικιλόμορφες ποικιλίες με μεγάλη ποσότητα σκιάς κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορεί να χάσουν το εκπληκτικό τους χρώμα.

Οποιαδήποτε από τις επιλεγμένες ποικιλίες deren προσαρμόζεται γρήγορα στις δημιουργημένες συνθήκες, αυτό είναι ένα άλλο πλεονέκτημα του φυτού. Υπάρχουν μόνο λίγες ποικιλίες που δεν είναι πολύ ανθεκτικές, επομένως θα χρειαστεί να καλυφθούν όσο είναι νεαρές. Όσον αφορά το πότισμα, το φυτό μπορεί να αντέξει μια παρατεταμένη απουσία βροχής, αλλά υπάρχουν επίσης ποικιλίες στις οποίες το ριζικό σύστημα βρίσκεται στην κορυφή, πρέπει να ποτίζονται πιο συχνά.

Είναι πολύ καλό αν ο κηπουρός δεν είναι τεμπέλης και αρχίζει τακτικά να ταΐζει το φυτό. Το σκυλόξυλο θα ανταποκριθεί γρήγορα σε τέτοια φροντίδα και προσοχή με πυκνή βλάστηση και μεγάλο αριθμό φρούτων. Η πιο επιτυχημένη φύτευση θεωρείται σε έδαφος με χαμηλό pH.

Αλλά στο γρασίδι δεν αρέσει η συχνή παρέμβαση γύρω από το φυτό στο έδαφος, καθώς το ριζικό του σύστημα υποφέρει από αυτό. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν αξίζει να το σκίζετε πολύ συχνά.

Πριν από τη φύτευση, ο λάκκος πρέπει να προετοιμαστεί εκ των προτέρων. Εάν σκοπεύετε να φυτέψετε πολλά φυτά το ένα δίπλα στο άλλο, τότε η απόσταση πρέπει να είναι τουλάχιστον 700 mm. Εάν πρόκειται για νεαρό θάμνο, τότε το βάθος του λάκκου είναι μέχρι 500 mm. Το κολάρο της ρίζας πρέπει να βαθαίνει κατά 3 εκατοστά. Εάν η φύτευση γίνεται σε αργιλώδες έδαφος, τότε θα χρειαστεί να ρίξετε επιπλέον λίπασμα, λίπασμα ή χούμο μέσα στο λάκκο. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα μείγμα τύρφης και άμμου.

Ο ιδανικός συνδυασμός θεωρείται ότι είναι 2 μέρη κομπόστ και χλοοτάπητας και 1 το καθένα από άμμο και τύρφη. Από τα λιπάσματα, μπορείτε να προσθέσετε 100 γραμμάρια αλεύρι δολομίτη, υπερφωσφορικό ή τέφρα ξύλου. Εάν το έδαφος είναι τύρφη, τότε η ποσότητα του αλεύρου δολομίτη θα πρέπει να διπλασιαστεί.

Αφού το δενδρύλλιο τοποθετηθεί στο έδαφος και καλυφθεί με χώμα, θα χρειαστεί να σφίξετε λίγο το χώμα. Στην περιοχή που βρίσκεται το ριζικό σύστημα δεν πρέπει να υπάρχουν κενά· για να αφαιρεθούν, το φυτό ποτίζεται.

Χρησιμοποιείται καλύτερα για φύτευση θάμνων ηλικίας έως πέντε ετών, οι οποίοι παρέχονται σε δοχεία. Το κύριο πράγμα είναι να μην διαταραχθεί το ριζικό σύστημα, γι 'αυτό, το γρασίδι αφαιρείται από τη συσκευασία πολύ προσεκτικά και, με το διαθέσιμο χώμα, βυθίζεται στο λάκκο φύτευσης. Κάθε κηπουρός πρέπει να θυμάται ότι παρά το γεγονός ότι το σκυλόξυλο είναι επιλεκτικό, θα πονέσει αν το βάθος του λάκκου είναι ανεπαρκές. Είναι αδύνατο το ριζικό σύστημα να είναι έστω και μερικώς γυμνό.

Η καλύτερη εποχή για τη φύτευση δενδρυλλίων είναι νωρίς την άνοιξη. Κατά τους ζεστούς μήνες, ο θάμνος θα έχει χρόνο να προσαρμοστεί και να προετοιμαστεί για τον επόμενο χειμώνα. Πριν βυθίσετε το δενδρύλλιο στην τρύπα, πρέπει να κόψετε λίγο τις ρίζες του.

Μπορεί να πολλαπλασιαστεί σε ανοιχτό χωράφι τόσο με μοσχεύματα όσο και με βλάστηση σπόρων. Αν μιλάμε για τη φυσική ανάπτυξη ενός φυτού, τότε στη φύση σχηματίζονται σπορόφυτα κάθε χρόνο. Εάν χρειάζεστε μεγάλη ποσότητα υλικού φύτευσης το επόμενο έτος, μπορείτε να οργανώσετε ένα ξεχωριστό κρεβάτι, το οποίο θα αρχίσει να φυτρώνει μετά το χειμώνα. Μόνο ένα χρόνο αργότερα, τα νεαρά σπορόφυτα μπορούν να μεταμοσχευθούν σε μόνιμο μέρος για την περαιτέρω ανάπτυξή τους.

Μπορείτε επίσης να καλλιεργήσετε αυτό το δέντρο σε μορφή κορμού ή να το πολλαπλασιάσετε με βλαστούς, δηλαδή μοσχεύματα. Οι βλαστοί κόβονται στις αρχές του καλοκαιριού, αλλά πρέπει απαραίτητα να είναι ήδη δύσκαμπτα κλαδιά.

Ο χώρος προσγείωσης είναι θερμοκήπιο ή θερμοκήπιο. Μέχρι το φθινόπωρο, ένα νεαρό φυτό πρέπει να έχει καλό ριζικό σύστημα. Τέτοια σπορόφυτα αποθηκεύονται στην άμμο, σε υπόγειο ή θερμοκήπιο και την άνοιξη φυτεύονται.

Το Derain δεν χρειάζεται κλάδεμα για να βοηθήσει στη διαμόρφωση της καλλιέργειας. Όσο το φυτό είναι ακόμα νέο, αυτή η φροντίδα έχει καθαρά αισθητική λειτουργία ώστε να μπορεί να δημιουργηθεί ένα δέντρο με ψηλό μίσχο. Μετά από αυτό, το υγειονομικό κλάδεμα πραγματοποιείται το φθινόπωρο. Το κύριο καθήκον με τη σωστή καλλιέργεια χλοοτάπητα είναι να αφαιρέσετε παλιά και κατεστραμμένα κλαδιά, να κάνετε το στέμμα όχι τόσο πυκνό, να αφαιρέσετε επιπλέον μικρούς βλαστούς που χαλούν μόνο την εμφάνιση.

Μετά από 20 χρόνια απαιτείται αναζωογονητικό κλάδεμα, το οποίο σας επιτρέπει να αφαιρέσετε παλιά κλαδιά και να αναπτύξετε νεαρούς βλαστούς. Ανεξάρτητα από το γιατί ήταν απαραίτητο να αφαιρεθεί μέρος της στεφάνης, αυτό πρέπει να γίνει μόνο πριν από την έναρξη της ροής του χυμού.

Το χειμώνα ξεκινά η προετοιμασία για την άνοιξη, μόνο μερικές ποικιλίες που είναι ασταθείς στο κρύο χρειάζεται να καλυφθούν.

Το πότισμα γίνεται το βράδυ, το έδαφος γύρω πρέπει να υγραίνεται τουλάχιστον 50 εκατοστά σε βάθος. Η έλλειψη υγρασίας φαίνεται ξεκάθαρα στην ελαστικότητα των φύλλων. Μπορείτε να κάνετε μια τρύπα γύρω και να την γεμίσετε εντελώς με νερό, ένα φυτό χρειάζεται έως και 60 λίτρα υγρού. Για να διατηρηθεί η υγρασία, το υγρό χώμα πασπαλίζεται με σάπια φύλλα.

Το φυτό πρέπει να τροφοδοτείται όλο το χρόνο. Για αυτό χρησιμοποιούνται ουρία και θείο καλίου, 10 γραμμάρια ή 20 γραμμάρια υπερφωσφορικού ανά θάμνο. Τα σύνθετα λιπάσματα εφαρμόζονται στα τέλη της άνοιξης ή στις αρχές του καλοκαιριού.

Το Derain, το οποίο αναπτύσσεται φυσικά, συχνά επηρεάζεται από ιούς και μύκητες, όπως:

• ωίδιο?
• μωσαϊκό φύλλων?
• λευκή κηλίδα.

Αυτό το φυτό και ορισμένα παράσιτα, συμπεριλαμβανομένου του σκόρου και της μυρμηγκιάς, δεν αφήνουν μόνα τους. Αν μιλάμε για τις ποικιλίες που έχουν εκτραφεί, τότε πρακτικά δεν είναι ευαίσθητες στην αρνητική επίδραση των μυκήτων και των εντόμων. Εάν αυτό το φυτό είναι άρρωστο, τότε αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια, το πιο συχνό φαινόμενο είναι η εμφάνιση αφίδων σε νεαρούς θάμνους, που τρέφονται με χυμούς φυτών την άνοιξη και πετούν στο γρασίδι όταν έρχεται η ζέστη. Το καλύτερο φάρμακο είναι ένα εντομοκτόνο, το οποίο αραιώνεται σε αναλογία 15 mm ανά 10 λίτρα υγρού:

• Actellika;
• "Confidor".

Λόγω του υπέροχου χρωματισμού του, οι περισσότερες ποικιλίες ντερέν χρησιμοποιούνται στον εξωραϊσμό. Μπορούν να διακοσμήσουν την αυλή, να φτιάξουν έναν φράκτη. Την άνοιξη, τέτοιες φυτείες απολαμβάνουν με άφθονη ανθοφορία, και το φθινόπωρο και το χειμώνα - με ένα διαφοροποιημένο χρώμα, το οποίο είναι σε τέλεια αρμονία με το λευκό χιόνι.

Ακόμη και σε συννεφιασμένο καιρό, το σκυλόξυλο είναι σε θέση να βελτιώσει τη διάθεση και να δημιουργήσει μια αίσθηση γιορτής γύρω του. Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα τρίμετρα "Albomarginata", "Variegata" και "Shpeta".

Δείτε στο επόμενο βίντεο πώς να χρησιμοποιείτε και να φροντίζετε το γρασίδι στους κήπους σας.