Όλα για το epipremnum

Σήμερα, πολλοί κηπουροί και γνώστες της ομορφιάς στο πλαίσιο του σχεδιασμού τοπίου και του πρωτότυπου σχεδιασμού διαφόρων χώρων προσπαθούν να μάθουν τα πάντα για το epipremnum. Το πολυετές αμπέλι είναι μέλος της οικογένειας των Aroid.

Σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες αυτή τη στιγμή, το ονομαζόμενο γένος μπορεί να περιλαμβάνει από 8 έως 30 είδη. Το ίδιο το όνομα μεταφράζεται ως "πάνω στους κορμούς", το οποίο αντανακλά τις ιδιαιτερότητες της ύπαρξης φυτών.

Το Epipremnum είναι ένα αειθαλές ποώδες πολυετές φυτό. Είναι αξιοσημείωτο ότι στο φυσικό του περιβάλλον, αυτό το ημι-επίφυτο μπορεί να υπάρχει ανεξάρτητα ή να παρασιτεί σε μεγάλα δέντρα. Τρέφεται με το ινώδες ριζικό σύστημα. Επιπλέον, το αμπέλι έχει πολλές ρίζες αέρα, οι οποίες, αν χρειαστεί, σχηματίζουν εύκολα ένα πρόσθετο σύστημα. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του epipremnum είναι οι μοναδικές ιδιότητες των βλαστών. Είναι σε θέση να προσκολλώνται σε οποιαδήποτε επιφάνεια, καθώς και να ριζώνουν σε όλο τους το μήκος.

Οι πλάκες φύλλων έχουν περιγράμματα σε σχήμα καρδιάς και είναι λεπτές ή δερμάτινες. Το φύλλωμα των ώριμων φυτών φτάνει τα 0,6 και 0,4 m σε μήκος και πλάτος, αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια των περιόδων ανθοφορίας, σχηματίζονται και ανθίζουν στη λιάνα μάλλον απεριόριστα λουλούδια, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζουν τις διακοσμητικές ιδιότητες. Σχηματίζουν ταξιανθίες σε μορφή στάχυων, δηλαδή λεπταίνουν στην κορυφή.

Σήμερα, μπορούν να βρεθούν περιγραφές πολλών ποικιλιών epipremnum, συμπεριλαμβανομένων των Marble Planet, Marble Apple και Pinatum and Pinatum Mix. Ταυτόχρονα, η λίστα με τις πιο δημοφιλείς ποικιλίες διακοσμητικής λιάνας περιλαμβάνει τα ακόλουθα.

• "Χρυσαφένιος", που είναι σήμερα η πιο κοινή ποικιλία του φυτού που περιγράφεται. Στην Αμερική λέγεται «Χρυσός Ποτός». Και κυκλοφορεί συχνά με το όνομα "Mosstock". Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι όσον αφορά τις διακοσμητικές ιδιότητες αυτό το είδος δεν είναι κατώτερο από τα αναπαραγωγικά. Το φυτό το οφείλει στα γυαλιστερά και σε σχήμα καρδιάς φύλλα με κίτρινες κηλίδες και εγκεφαλικά επεισόδια.
• «Marble Queen», ή Marble Queen. Η "Marble Queen" διαφέρει από την προηγούμενη ποικιλία στο λευκό και κιτρινωπό χρώμα των πλακών των φύλλων, οι οποίες κυριολεκτικά είναι διάστικτες με πράσινες παύλες (εγκεφαλικά επεισόδια).
• "Νέο" - είναι μια από τις ποικιλίες του χρυσού επιπρέμνου. Τα φύλλα του έχουν ομοιόμορφο κιτρινοπράσινο χρώμα. Ένα από τα σημαντικά χαρακτηριστικά του Neon είναι η αργή ανάπτυξή του. Αυτό το αμπέλι φαίνεται καλό όταν φυτεύεται με άλλες ποικιλίες.
• N'Joy - πολύ φωτεινό επιπρέμνο με στίγματα, σχετικά μικρά, λευκοπράσινα φύλλα με ανώμαλη επιφάνεια.
• Γκοτζίλα - μια από τις ασυνήθιστες ποικιλίες χρυσής λιάνας, που έχει στριμμένο φύλλωμα.
• "Ζωγραφισμένο" (Pictus) - ένα είδος που χαρακτηρίζεται από ασημί κηλίδες στη ματ επιφάνεια των σκούρων πράσινων φύλλων. Το φυτό ανήκει στο γένος Scindapsus και επομένως είναι σωστό να το ονομάζουμε βαμμένο scindapsus.

Οι έμπειροι καλλιεργητές λουλουδιών αποδίδουν την ανεπιτήδευση σε συνδυασμό με τη διακοσμητική εμφάνιση στα βασικά πλεονεκτήματα του epipremnum. Αυτό το φυτό απαιτεί έντονο, αλλά διάχυτο φως.Με βάση αυτό, τα αμπέλια θα αναπτυχθούν και θα αναπτυχθούν καλύτερα σε σπίτια με δυτική έκθεση. Όταν καλλιεργείται στο σπίτι, η θερμοκρασία δωματίου θα είναι αρκετά άνετη. Ωστόσο, αξίζει να εστιάσουμε στην προστασία από ρεύματα, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν στο θάνατο του φυτού.

Δεδομένου αυτού του χαρακτηριστικού, δεν συνιστάται ανεπιφύλακτα να μετακινήσετε τους θάμνους στον κήπο ή στα μπαλκόνια για το καλοκαίρι. Η καλύτερη λύση θα ήταν η οργάνωση τακτικού αερισμού του δωματίου. Ένα άλλο σημαντικό σημείο στην καλλιέργεια είναι η περιοδική μεταφύτευση. Εάν τα νεαρά ζώα το χρειάζονται ετησίως, τότε οι μεγαλύτεροι εκπρόσωποι δεν χρειάζεται να αλλάζουν συχνά την ικανότητα και το έδαφος.

Είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη ότι τα πράσινα είδη δεν είναι υπερβολικά απαιτητικά στο φωτισμό. Αυτά τα φυτά ευδοκιμούν τόσο σε έντονο φως όσο και σε ανοιχτόχρωμη σκιά. Η κατάσταση είναι διαφορετική όταν πρόκειται για την καλλιέργεια ποικιλόμορφων ποικιλιών που χρειάζονται υπερβολικό φωτισμό. Ελλείψει αυτού, το φυτό χάνει αισθητά το διακοσμητικό του αποτέλεσμα. Αλλά ανεξάρτητα από τις ιδιαιτερότητες του είδους, όταν επιλέγετε ένα μέρος για τη διατήρηση του epipremnum, είναι σημαντικό να λάβετε υπόψη τις αρνητικές επιπτώσεις των άμεσων υπεριωδών ακτίνων σε αυτό.

Η παρατεταμένη έκθεση στον καυτό ήλιο θα οδηγήσει στο γεγονός ότι το φύλλωμα του αναρριχητικού φυτού θα εξασθενίσει και θα χάσει την ελαστικότητά του. Το επόμενο στάδιο θα είναι το πέταγμα γύρω από τα φύλλα και μερικές φορές η επιβράδυνση της ανάπτυξης των βλαστών. Το καλύτερο μέρος για ένα αμπέλι θα είναι ένα παράθυρο στην ανατολική ή απέναντι (δυτική) πλευρά.

Το έδαφος για την εξωτική χλωρίδα πρέπει να είναι υγρό και να αναπνέει. Ένα γενικό μείγμα εδάφους λουλουδιών είναι αρκετά κατάλληλο για το epipremnum. Μερικοί κηπουροί προτιμούν τέτοιες αγορασμένες επιλογές όπως "Saintpaulia", "Begonia", "Zhivaya Zemlya", "Cactus Plus" και άλλα. Μια εναλλακτική λύση σε αυτά μπορεί να είναι ένα σπιτικό υπόστρωμα, το οποίο περιλαμβάνει:

• τύρφη - 1 μέρος?
• χλοοτάπητα - 1 μέρος.
• χούμο - 1 μέρος;
• χοντρή άμμος - ½ μέρος.

Η διαδικασία φύτευσης δενδρυλλίων, καθώς και η μεταφύτευση των περιγραφόμενων φυτών στο σπίτι, είναι η εξής.

• Επιλέγεται ένα δοχείο μεσαίου βάθους και μάλλον φαρδύ. Είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη ότι το epipremnum έχει υπανάπτυκτο ριζικό σύστημα και επομένως δεν χρειάζεται βαθιά χωρητικότητα.
• Τοποθετείται ένα στρώμα αποστράγγισης από σπασμένα τούβλα ή διογκωμένο πηλό. Είναι σημαντικό να υπάρχουν αρκετές τρύπες στο κάτω μέρος του δοχείου για την εκροή περίσσειας υγρασίας.
• Επιλέγεται κατάλληλο έδαφος.
• Ένα δενδρύλλιο προ-εμποτισμένο σε νερό για αρκετές ημέρες τοποθετείται στο έδαφος σε βάθος 3-5 cm.
• Η ποσότητα του μίγματος εδάφους που λείπει χύνεται από πάνω.
• Στο τελικό στάδιο, πραγματοποιείται άρδευση.

Από την αρχή πρέπει να σημειωθεί ότι το πότισμα του εδάφους απαιτείται αν το επάνω στρώμα του είναι καλά στεγνωμένο. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε εδώ ότι το epipremnum είναι ένα από εκείνα τα φυτά που ανέχονται τη βραχυπρόθεσμη ξηρασία πιο εύκολα από την τακτική και παρατεταμένη στασιμότητα της υγρασίας στην περιοχή της ρίζας. Η συστηματική υπερχείλιση του εδάφους οδηγεί συχνά στην ανάπτυξη επικίνδυνων ασθενειών. Ένα εντυπωσιακό σύμπτωμα της στασιμότητας και ένας λόγος για τη μείωση της συχνότητας και της αφθονίας της άρδευσης θα είναι η εμφάνιση σταγονιδίων στην κάτω επιφάνεια των πλακών των φύλλων.

Τους χειμερινούς μήνες, η υγρασία του αέρα είναι αναμενόμενα χαμηλότερη λόγω της λειτουργίας διαφόρων συσκευών και συστημάτων θέρμανσης στους χώρους. Φυσικά, σε τέτοιες συνθήκες, η λιάνα απαιτεί πρόσθετη υγρασία. Σε αυτή την περίπτωση, ένα από τα υποχρεωτικά μέτρα θα πρέπει να είναι ο τακτικός ψεκασμός με νερό χρησιμοποιώντας μπουκάλι ψεκασμού. Παρόμοιες ενέργειες θα είναι σχετικές τις ιδιαίτερα ζεστές μέρες του καλοκαιριού.

Πρώτα απ 'όλα, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η ενεργός ανάπτυξη της περιγραφόμενης λιάνας πέφτει την περίοδο άνοιξη-καλοκαίρι. Είναι αυτή τη στιγμή που το φυτό χρειάζεται λίπασμα. Ως αποτελεσματικοί επίδεσμοι χρησιμοποιούνται υγρά παρασκευάσματα για ανθισμένες καλλιέργειες. Σε αυτή την περίπτωση, δεν πρέπει να λιπάνετε υπερβολικά το έδαφος. Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης, η λίπανση εφαρμόζεται εβδομαδιαία. Τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες, ακόμη και με ελάχιστη δραστηριότητα, είναι απαραίτητη η λίπανση του εδάφους. Φυσικά, το κάνουν πολύ λιγότερο συχνά.

Σε συνθήκες δωματίου, το epipremnum εκτρέφεται κυρίως με μία από τις ακόλουθες φυτικές μεθόδους.

• Με το μοίρασμα της απόδρασης. Αυτή η τεχνική δικαίως θεωρείται η πιο δύσκολη. Είναι απαραίτητο να κόψετε προσεκτικά ένα κομμάτι του στελέχους και να το χωρίσετε σε μέρη, καθένα από τα οποία πρέπει να έχει τουλάχιστον ένα φύλλο. Αυτά τα κομμάτια βλαστού φυτεύονται σε χώμα για ριζοβολία και τοποθετούνται σε σκοτεινό μέρος. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι τα φυτευμένα τμήματα του στελέχους δεν μπορούν να ποτιστούν ή ακόμα και να υγρανθούν με ένα μπουκάλι ψεκασμού.
• Επίπεδα. Σε αυτή την περίπτωση, δίπλα στο φυτό, είναι απαραίτητο να τοποθετήσετε ένα δοχείο με μείγμα εδάφους και να απλώσετε ένα βλαστό επιπρέμνου στην επιφάνειά του. Το τελευταίο στερεώνεται με καρφίτσες σε μία θέση και πασπαλίζεται με χώμα από πάνω. Μόλις οι ρίζες τους μεγαλώσουν και δυναμώσουν, τα στρώματα μπορούν να διαχωριστούν και να φυτευτούν χωριστά για περαιτέρω ανάπτυξη και ανάπτυξη ως ανεξάρτητη μονάδα.
• Με μοσχεύματα. Τα κορυφαία μοσχεύματα χρησιμοποιούνται με επιτυχία από τους καλλιεργητές λουλουδιών, για την προετοιμασία των οποίων οι κορυφές των βλαστών κόβονται προσεκτικά με 2-3 πλάκες φύλλων στο καθένα. Για ριζοβολία, το μελλοντικό υλικό φύτευσης τοποθετείται σε δοχεία γεμάτα με υπόστρωμα, το οποίο περιλαμβάνει ίσες αναλογίες τύρφης και άμμου.

Στην πράξη, είναι τα μοσχεύματα που χρησιμοποιούνται συχνότερα. Με αυτόν τον τρόπο, είναι σημαντικό να θυμάστε να δημιουργήσετε ένα ευνοϊκό περιβάλλον. Έτσι, η ριζοβολία θα συμβεί πιο γρήγορα σε θερμοκρασίες από +22 έως +25 βαθμούς. Παράλληλα, τα μοσχεύματα απαιτούν τακτική ύγρανση, που πραγματοποιείται μέσω φιάλης ψεκασμού. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το ριζικό σύστημα αρχίζει να σχηματίζεται σε 2-3 εβδομάδες.

Δυστυχώς, πολλοί σύγχρονοι καλλιεργητές λουλουδιών, σχεδόν όλες οι ποικιλίες epipremnum χαρακτηρίζονται από χαμηλή αντοχή σε μυκητιακές ασθένειες. Γι' αυτό είναι σημαντικό να εστιάσετε στην τήρηση των κανόνων για το πότισμα του φυτού. Οι διακυμάνσεις της θερμοκρασίας και η υπερβολική παρουσία αζώτου στο έδαφος θα είναι εξίσου σημαντικοί παράγοντες. Η αγνόηση σχετικά απλών κανόνων είναι πιθανό να οδηγήσει στον σχηματισμό καταστροφικής σήψης των ριζών. Ένα άλλο πρόβλημα είναι ο βοτρύτης, δηλαδή μια ασθένεια της οποίας τα συμπτώματα είναι το κοκκίνισμα των πλακών των φύλλων. Τα επιβλαβή βακτήρια αναπτύσσονται ενεργά σε υψηλή υγρασία.

Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, η αιτία της οδυνηρής κατάστασης του φυτού είναι τα λάθη στη φροντίδα του, και συγκεκριμένα:

• έλλειψη φωτισμού, που οδηγεί σε κιτρίνισμα και πτώση των φύλλων.
• έκθεση σε άμεσες ακτίνες UV, που οδηγεί σε ξεθώριασμα του χρώματος των πλακών των φύλλων.
• υπερβολικό πότισμα, με αποτέλεσμα σκοτεινά σημεία στο φύλλωμα.
• έλλειψη υγρασίας, προκαλώντας ξήρανση των άκρων των φύλλων.

Εκτός από τις ασθένειες, πρέπει να δοθεί προσοχή και στους κινδύνους επιθέσεων παρασίτων. Έτσι, τα ακάρεα αράχνης, τα έντομα και οι θρίπες μπορούν να εμφανιστούν στη λιάνα. Μιλάμε για μυζητικά παράσιτα, τα οποία βλάπτοντας τους βλαστούς και το φύλλωμα τρέφονται με το φυτό. Η επίθεση τέτοιων παρασίτων οδηγεί σε λήθαργο και σημαντική εξασθένηση του επιπρέμνου, που συνοδεύεται από ενεργό κιτρίνισμα και πτώση φυλλώματος. Σήμερα, τα εντομοκτόνα διαλύματα είναι αποτελεσματικά μέσα για την καταπολέμηση των εντόμων και των θρίπες. Όταν επιτίθενται στα ακάρεα της αράχνης, η πιο λογική λύση θα ήταν η χρήση ακαρεοκτόνων.