Pedilanthus: περιγραφή, τύποι και φροντίδα στο σπίτι

Ο ποδήλανθος είναι θάμνος από την οικογένεια των ευφορβίων, η κατηγορία είναι δικοτυλήδονος. Είναι ένα υποτροπικό φυτό ιθαγενές στα τροπικά δάση της Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Στο φυσικό του περιβάλλον, ο θάμνος διακλαδίζεται έντονα και μπορεί να μεγαλώσει έως και 3 μέτρα σε μέγεθος. Υπό τις συνθήκες του ρωσικού κλίματος, ο ποδήλανθος είναι ευρέως διαδεδομένος ως φυτό εσωτερικού χώρου και θερμοκηπίου. Εκτιμάται για τη διακοσμητική του εμφάνιση και είναι ικανό να διακοσμήσει κάθε εσωτερικό χώρο.

Τα φυτά που ανήκουν στην οικογένεια της ευφορβίας είναι παχύφυτα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να συσσωρεύουν αποθέματα νερού μέσα τους.

Το εσωτερικό λουλούδι pedilanthus έχει ισχυρούς, κυλινδρικούς καμπυλωτούς μίσχους, πάνω στους οποίους είναι τοποθετημένα εναλλάξ ωοειδή φύλλα, μυτερά στο άκρο. Σε ορισμένα είδη, τα φύλλα μπορεί να είναι κυματιστά, ποικιλόμορφα και μερικές φορές εφηβικά. Το χρώμα του φύλλου είναι σκούρο πράσινο ή λαδί. Εξωτερικά, τα φύλλα του φυτού μοιάζουν σαν να είναι κηρώδη. Δεν έχουν προσαρμοστεί όλοι οι τύποι pedilanthus στην αναπαραγωγή στο σπίτι, αλλά μόνο ένα μικρό μέρος τους. Τις περισσότερες φορές σε ανθοπωλεία και φυτώρια μπορείτε να βρείτε σε προσφορά ποικιλόμορφη ποικιλία pedilanthus. Αλλά γενικά, κάθε υποείδος αυτού του φυτού έχει το δικό του χρώμα φύλλων - μπορεί να είναι έντονο πράσινο, πρασινο-ανοιχτό πράσινο και ακόμη και γκρι-πράσινο.

Το φυτό έχει γρήγορη ανάπτυξη - φυτεύοντας ένα μικρό μίσχο, κυριολεκτικά σε 12 μήνες, θα έχετε έναν ογκώδη θάμνο. Οι μίσχοι αυτού του λουλουδιού είναι ικανοί για ισχυρή διακλάδωση, ώστε να μπορείτε εύκολα να σχηματίσετε το στέμμα του θάμνου σας κατά την κρίση σας. Σε περίπτωση οξείας έλλειψης υγρασίας, το pedilanthus μπορεί να ρίξει εντελώς όλα τα φύλλα και να διατηρήσει τη ζωτικότητα χάρη στους σαρκώδεις μίσχους, στους οποίους έχει παροχή νερού και θρεπτικών συστατικών.

Αυτό το εξωτικό πολυετές είναι δηλητηριώδες, οπότε προσπαθήστε να αποφύγετε να πέσει ο χυμός του στο δέρμα των χεριών και στους βλεννογόνους των ματιών. Όταν εργάζεστε με αυτό το λουλούδι φροντίστε να χρησιμοποιείτε προστατευτικό εξοπλισμό. Εάν ο γαλακτώδης χυμός ενός πολυετούς πέσει πάνω στις πληγές, θα νιώσετε αμέσως ένα μυρμήγκιασμα. Παρά την τοξικότητα, είναι γνωστό ότι τα αντιμικροβιακά φάρμακα παρασκευάζονται από το χυμό του φυτού.

Ο ποδήλανθος ανθίζει το φθινόπωρο. Τα μπουμπούκια του είναι μικρά, το χρώμα τους κόκκινο, μερικές φορές συγκρίνονται με μικρά πουλιά ή παπούτσια. Οι μίσχοι των λουλουδιών του φυτού σχηματίζονται στις άκρες των βλαστών. Για ανθοφορία χρειάζεται δροσιά - η βέλτιστη θερμοκρασία είναι το εύρος των +13,15 βαθμών Κελσίου. Επιπλέον, το λουλούδι πρέπει να μειώσει το πότισμα και να σταματήσει τη λίπανση.

Υπάρχουν πολλά είδη στο γένος pedilanthus. Αυτά τα είδη έχουν μια ποικιλία σχημάτων και χρωμάτων, το κυριότερο είναι ότι με εξελικτικό τρόπο έχουν αναπτύξει την ικανότητα προσαρμογής σε διάφορες κλιματολογικές συνθήκες.Ανάλογα με το εύρος θερμοκρασίας, το καθεστώς φωτός και το επίπεδο υγρασίας, το φυτό αλλάζει τα χαρακτηριστικά του και την εξωτερική του διαφοροποιημένη εμφάνιση.

Οι πιο συνηθισμένοι είναι διάφοροι τύποι ποδήλανθου.

• Titimaloid - ο πιο δημοφιλής τύπος θάμνου από όλους τους συντρόφους του. Εκτιμάται για την υψηλή διακοσμητικότητα του χρώματος των φύλλων - είναι διαφοροποιημένο. Το φύλλο έχει πράσινο χρώμα και οι άκρες του είναι λευκές και υπάρχουν λευκές κηλίδες κατά μήκος της πλάκας του φύλλου. Δεν είναι ασυνήθιστο να βρείτε δείγματα φυτών στα οποία τα μυτερά άκρα των οβάλ φύλλων έχουν μια ροζ απόχρωση. Το στέλεχος του τιτιμαλοειδούς πεδιλάνθου αναπτύσσεται με ζιγκ-ζαγκ τρόπο. Αυτό το χαρακτηριστικό οφείλεται στο γεγονός ότι κάθε νέο φύλλο, μεγαλώνοντας, αλλάζει την κατεύθυνση ανάπτυξης του στελέχους.

• Φίνκα - αυτό το είδος λατρεύει τις συνθήκες υψηλής υγρασίας. Ο μίσχος του μεγαλώνει ζιγκ-ζαγκ και τα φύλλα του είναι μικρά. Ο θάμνος είναι στάσιμος σε σύγκριση με άλλους τύπους ποδήλανθου - το μέγεθός του δεν υπερβαίνει το ενάμισι μέτρο. Το χρώμα των φύλλων είναι μονόχρωμο, πράσινο. Η διακοσμητική ομορφιά βρίσκεται στους καμπυλωτούς μίσχους. Η φυλλοβόλος μάζα του φυτού εντοπίζεται ως επί το πλείστον στα πάνω μέρη των βλαστών, ενώ το κάτω μέρος τους είναι γυμνό. Τα μπουμπούκια και τα άνθη του φυτού είναι μικρά, κόκκινου χρώματος.

• Κοαλκομανένσκι - το είδος έχει την ιδιαιτερότητα να απορρίπτει φύλλα κατά την περίοδο του λήθαργου, η οποία εμφανίζεται το χειμώνα. Τα φύλλα ενός τέτοιου pedilanthus είναι συμπαγή, δερματώδη και μικρού μεγέθους. Το χρώμα του φύλλου είναι μονόχρωμο, ανοιχτό λαδί. Η διακοσμητικότητα του φυτού έγκειται στις μεγάλου μεγέθους ταξιανθίες του, οι οποίες φτάνουν σε διάμετρο έως και 3-4 εκατοστά. Τα ανθισμένα άνθη έχουν σκούρο ροζ ή έντονο κόκκινο χρώμα.

• Μεγαλόκαρπος - το είδος μοιάζει με θάμνο σε σχήμα, αλλά πρακτικά δεν υπάρχουν φύλλα στους κορμούς του. Όλη η υγρασία και τα θρεπτικά συστατικά αποθηκεύονται στο φυτό σε καλά ανεπτυγμένους σαρκώδεις μίσχους. Μερικές φορές οι ενήλικοι βλαστοί γίνονται επίπεδοι με την πάροδο του χρόνου, το χρώμα τους είναι γκριζοπράσινο. Οι μίσχοι βρίσκονται στα άκρα των βλαστών - ο αριθμός τους είναι μικρός και είναι μικρός. Αυτός ο τύπος ποδήλανθου δεν χρησιμοποιείται ως φυτό σπιτιού.

Για τη διακόσμηση εσωτερικών χώρων, καλλιεργούνται συχνότερα τιτιμαλοειδές τύπος ποδήλανθου. Αυτός ο πολύχρωμος όμορφος άντρας φαίνεται πάντα θεαματικός και προσελκύει την προσοχή.

Το Pedilanthus μπορεί να διατηρηθεί στο σπίτι, το λουλούδι μεγαλώνει γρήγορα και αλλάζει την εμφάνισή του. Αυτό το πολυετές είναι ανθεκτικό και ανθεκτικό, δεν απαιτεί την αυξημένη προσοχή σας. Ωστόσο, για να είναι άνετος ένας εξωτικός όμορφος άντρας, πρέπει να γνωρίζεις κάποιες λεπτές αποχρώσεις.

Για ενεργό ανάπτυξη, ένα πολυετές χρειάζεται μια στενή γλάστρα. Εάν το δοχείο για την ανάπτυξή του είναι μεγάλο σε όγκο, τότε το λουλούδι θα κατευθύνει όλες τις δυνάμεις για να πιάσει ελεύθερο χώρο στη γλάστρα μεγαλώνοντας το ριζικό σύστημα. Σε αυτή την περίπτωση, το υπέργειο τμήμα του φυτού θα σταματήσει προσωρινά την ανάπτυξή του.

Εάν παρατηρήσετε ότι το κατοικίδιό σας έχει ξεπεράσει την παλιά γλάστρα, επιλέξτε ένα νέο δοχείο για φύτευση 2-3 εκατοστά μεγαλύτερο από το προηγούμενο. Εκτός, κατά τη μεταμόσχευση, το χωμάτινο κομμάτι δεν μπορεί να καταστραφεί, καθώς οι ρίζες του φυτού είναι εύθραυστες και μπορούν εύκολα να καταστραφούν.

Δεν είναι επίσης απαραίτητο να κόψετε τις ρίζες του πεδιλάνθου κατά τη μεταμόσχευση., κάντε αυτή τη διαδικασία μόνο εάν υπάρχουν περιοχές αποσύνθεσης στις ρίζες. Μετά την αφαίρεση των μη βιώσιμων περιοχών, τα σημεία κοπής πασπαλίζονται με σκόνη άνθρακα για να αποφευχθεί η ανάπτυξη σήψης.

Το φυτό δεν χρειάζεται ετήσια ανοιξιάτικη μεταμόσχευση, αλλά χωρίς αποτυχία πρέπει να αντικαταστήσει το πάνω μέρος του εδάφους, ενώ όλη η γη αφαιρείται προσεκτικά από τη γλάστρα σε βάθος τριών εκατοστών και στη θέση του χύνεται αμέσως φρέσκο ​​χώμα .

Ο Pedilanthus αγαπά το φωτεινό, αλλά ταυτόχρονα, το διάχυτο φως. Σε σκοτεινές περιοχές στο πίσω μέρος του δωματίου, το φυτό θα χάσει την ποικιλομορφία του και εάν το κατευθυνόμενο ηλιακό φως το χτυπήσει, τα φύλλα του λουλουδιού μπορεί να υποφέρουν από εγκαύματα. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι το καλύτερο μέρος για να ζήσει αυτός ο θάμνος είναι τα παράθυρα που βλέπουν ανατολικά ή δυτικά. Την χειμερινή περίοδο, το φυτό μπορεί να μεταφερθεί στη νότια πλευρά, αφού ο ποδήλανθος χρειάζεται έντονο φωτισμό.

Για την ανθοφορία, ο ποδήλανθος πρέπει να δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο καθεστώς θερμοκρασίας. Η ευφορβία ανθίζει, με την προϋπόθεση ότι τους χειμερινούς μήνες της αδρανούς περιόδου, η θερμοκρασία του αέρα είναι όχι περισσότερο από +15 βαθμούςκαι το καλοκαίρι θα κρατήσει εντός +25 βαθμών Κελσίου. Σε περίπτωση που στο δωμάτιο όπου αναπτύσσεται αυτός ο φυλλοβόλος θάμνος, η θερμοκρασία διατηρείται στο ίδιο επίπεδο όλο το χρόνο, ο σχηματισμός μπουμπουκιών δεν θα συμβεί και το διακοσμητικό χρώμα του λουλουδιού μπορεί να αλλάξει σε ένα συνηθισμένο μονότονο πράσινο χρώμα.

Οι τροπικές αγάπες υγροποιημένος αέρας.

Η φροντίδα ενός φυτού στο σπίτι σημαίνει όχι μόνο να του παρέχει άνετες συνθήκες, αλλά και σωστό πότισμα, καθώς και κλάδεμα του θάμνου για να σχηματίσει το στέμμα του. Οποιαδήποτε ενόχληση επηρεάζει την εμφάνιση του λουλουδιού - δεν έχει σημασία αν είναι ενήλικο ή νεαρό φυτό.

Ένα πολυετές είναι ευαίσθητο στην έλλειψη υγρασίας. Και παρόλο που, όπως όλα τα παχύφυτα, κατά τη διάρκεια μιας ξηρασίας θα μπορεί να επιβιώσει αυτόνομα λόγω των αποθεμάτων νερού στους μίσχους, θα χάσει εντελώς το διακοσμητικό φύλλωμά του. Η ποσότητα ποτίσματος ενός λουλουδιού εξαρτάται από την εποχή. Το καλοκαίρι, το φυτό χρειάζεται άφθονο πότισμα και το χειμώνα, όταν το φυτό είναι σε λήθαργο, η συχνότητα του ποτίσματος θα πρέπει να μειωθεί. Ποτίστε το λουλούδι μόλις δείτε ότι το φυτόχωμα έχει αρχίσει να στεγνώνει.

Εάν το φυτό είναι μικρό, τότε μπορείτε να το κορεστείτε με υγρασία βυθίζοντας τη γλάστρα σε ένα δοχείο με νερό, όπου το λουλούδι απορροφά την υγρασία μέσω των οπών αποστράγγισης της γλάστρας για 15 λεπτά και στη συνέχεια η γλάστρα βγαίνει από το νερό. και το πλεονάζον υγρό αφήνεται να στραγγίσει.

Για τη διατροφή του πεδιλάνθου, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ορυκτά λιπάσματα με πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε αζωτούχες ουσίες. Το γεγονός είναι ότι σε υψηλές συγκεντρώσεις αζώτου στο φυτό, το ριζικό σύστημα σαπίζει και το χρώμα του φυλλώματος γίνεται το συνηθισμένο πράσινο. Το παχύφυτο δεν χρειάζεται συχνό τάισμα, αρκεί η εφαρμογή λιπάσματος μία φορά κάθε 20 ημέρες και μόνο στη ζεστή περίοδο, ξεκινώντας τον Μάρτιο και τελειώνοντας τον Οκτώβριο. Δεν απαιτείται τάισμα το χειμώνα.

Η ταχεία ανάπτυξη του θάμνου απαιτεί προσαρμογή και για να σχηματιστεί το στέμμα, πρέπει να κόβεται τακτικά ο ποδήλανθος. Εάν παραμελήσετε το κλάδεμα, τότε το φυτό θα έχει μια απεριποίητη εμφάνιση με βλαστούς επιμήκεις σε χαοτική κατεύθυνση. Μπορείτε να σχηματίσετε ένα όμορφο σχήμα θάμνου ήδη στο τέλος του χειμώνα. - δηλαδή τις τελευταίες μέρες του Φεβρουαρίου ή το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου. Αυτή τη στιγμή, το κλάδεμα δεν θα προκαλέσει σημαντική ζημιά στο παχύφυτο - λόγω της αργής κίνησης των χυμών, το φυτό δεν θα χάσει πολύ υγρασία και τα σημεία κοπής θα στεγνώσουν γρήγορα.

Η τομή εκτελείται πάνω από τους αδρανείς οφθαλμούς, οι οποίοι βρίσκονται στα μεσογονάτια των φύλλων του βλαστού. Εάν απλώς τσιμπήσετε την κορυφή του βλαστού και θα υπάρχει μεγάλη απόσταση από τους αδρανείς οφθαλμούς, τότε αυτό το τμήμα του στελέχους απλά θα μαραθεί με την πάροδο του χρόνου και θα μαραθεί μακριά στη θέση ενός ζωντανού μπουμπουκιού.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, το γαλακτόχορτο απαιτεί πιο ριζικό κλάδεμα. Μην φοβάστε να το κάνετε... Το φυτό θα αντιμετωπίσει τέλεια αυτό το απαραίτητο μέτρο, αλλά μόνο εάν αφήσετε τουλάχιστον μερικούς ζωντανούς αδρανείς μπουμπούκια στους μίσχους, από τους οποίους θα βγουν νέοι βλαστοί στο μέλλον.

1-2 μέρες πριν την ώρα του κλαδέματος διακόπτεται το πότισμα του λουλουδιού. Στη συνέχεια, το κόψιμο πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας ένα καθαρό, κοφτερό μαχαίρι ή ψαλίδι κλαδέματος. Μετά το κόψιμο, τα τμήματα υποβάλλονται σε επεξεργασία με σκόνη άνθρακα. Και μόνο μετά από 2-3 ημέρες, όταν οι θέσεις των περικοπών έχουν στεγνώσει, το λουλούδι μπορεί να ποτιστεί ως συνήθως.

Μετά το σχηματισμό της κορώνας pedilanthus, θα έχετε μεγάλο αριθμό κομμένων βλαστών. Το φυτό πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα και αυτό το υλικό φύτευσης μπορεί να προετοιμαστεί για ριζοβολία. Ο πολλαπλασιασμός του πεδιλάνθου είναι ευκολότερος με μοσχεύματα, αν και υπάρχει τρόπος να αναπτυχθεί και από σπόρους.

Τα μοσχεύματα για ριζοβολία πρέπει να κοπούν μήκους έως 15 εκατοστά, είναι σημαντικό τουλάχιστον 2, και κατά προτίμηση 4, να διατηρηθούν πάνω τους, οι αδρανείς μπουμπούκια είναι το κλειδί για τη ζωή του μελλοντικού φυτού. Στη συνέχεια, ο γαλακτώδης χυμός που έχει βγει από τα μοσχεύματα ξεπλένεται από τα μοσχεύματα και στεγνώνει ελαφρά στον αέρα. Μόνο τότε μπορούν τα μοσχεύματα να φυτευτούν στο εδαφικό υπόστρωμα.

Έχοντας φυτέψει τα μοσχεύματα στο έδαφος, το δοχείο πρέπει να καλυφθεί με μια μεμβράνη ή ένα διαφανές βάζο, δημιουργώντας συνθήκες θερμοκηπίου για τα σπορόφυτα, όπου μπορούν γρήγορα να ριζώσουν σε ένα ζεστό και υγρό περιβάλλον. Κάθε μέρα, το δοχείο ανοίγει και τα μοσχεύματα αερίζονται, αφαιρώντας την εξάτμιση υγρασίας από την επιφάνεια του διαφανούς καπακιού. Εάν είναι απαραίτητο, τα μοσχεύματα ποτίζονται, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται με μέτρο, όταν το ανώτερο στρώμα της γης άρχισε να στεγνώνει. Το δοχείο βλάστησης τοποθετείται σε ζεστό και φωτεινό μέρος. Κυριολεκτικά μετά από 3 εβδομάδες, τα μοσχεύματα ριζώνουν και το θερμοκήπιο αφαιρείται.

Μπορείτε να πάρετε ρίζες σε κομμένους βλαστούς με άλλο τρόπο - θα εμφανιστούν στο δενδρύλλιο εάν αφήσετε το βλαστό στο νερό. Το δοχείο με μοσχεύματα τοποθετείται σε ένα ζεστό, φωτεινό μέρος και οι ρίζες περιμένουν την εμφάνιση. Για να επιταχυνθεί η ανάπτυξη των ριζών, μπορούν να υποβληθούν σε επεξεργασία μοσχεύματα λουλουδιών λύση "Kornevin". Αλλά ακόμα και χωρίς αυτή τη βοήθεια, σε 2-3 εβδομάδες το φυτό θα είναι έτοιμο για μεταμόσχευση σε μόνιμο βιότοπο.

Το φυτό αισθάνεται καλά σε χαλαρά υποστρώματα, αλλά δεν ανέχεται την οξίνιση του εδάφους.

Εάν δεν τηρηθούν οι άνετες συνθήκες κράτησης, ο ποδήλανθος μπορεί να αρρωστήσει. Εξετάστε μερικά από τα συμπτώματα που δείχνουν ότι το λουλούδι δεν πάει καλά και χρειάζεται βοήθεια.

• Τα φύλλα του θάμνου πέφτουν - αυτό συμβαίνει με ακατάλληλο πότισμα, όταν δεν είναι αρκετό ή, αντίθετα, σε υπερβολικό πότισμα. Ένας άλλος λόγος που ένα λουλούδι ρίχνει το φύλλωμα μπορεί να είναι η έλλειψη φωτισμού. Εάν ο ποδήλανθος πέταξε τα φύλλα το χειμώνα, αυτό μπορεί επίσης να οφείλεται σε εποχικότητα, χωρίς να είναι σύμπτωμα ασθενειών.
• Τα φύλλα κατσαρώνουν, οι άκρες στεγνώνουν - το σύμπτωμα δείχνει ότι το φυτό είναι πολύ ζεστό. Αυτό συμβαίνει όταν οι άμεσες ακτίνες του ήλιου πέφτουν πάνω του, ή όταν παραβιάζονται οι συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας.
• Το στέλεχος τραβιέται προς τα έξω - αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους. Είναι πιθανό να μην κλαδεύετε τακτικά το φυτό ή το χειμώνα να υπάρχει λίγο φως για το λουλούδι και η θερμοκρασία του αέρα να είναι πολύ υψηλή για αυτό.
• Τα φύλλα του φυτού γίνονται ροζ - αυτό συμβαίνει όταν το λουλούδι βρίσκεται κάτω από τις ακτίνες του καλοκαιρινού ήλιου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτή η κατάσταση δεν βλάπτει τον ποδήλανθο και θεωρείται φυσικό φαινόμενο.
• Ασυμμετρία θάμνων - συμβαίνει όταν το φυτό κατευθύνεται με τη μία πλευρά προς την πηγή φωτός και την άλλη προς το δωμάτιο. Ο λόγος μπορεί να είναι η αντίθετη κατάσταση - κάποιο εμπόδιο (για παράδειγμα, γυαλί παραθύρου) παρεμβαίνει στην ανάπτυξη των βλαστών και στην αντίθετη πλευρά το φυτό αναπτύσσεται ελεύθερα. Το κλάδεμα και η διαμόρφωση του στέμματος, καθώς και η τακτική προσαρμογή της θέσης της γλάστρας, θα βοηθήσουν στην επίλυση αυτού του προβλήματος.
• Το φυτό έχει χάσει τη μεταβλητότητά του - ο διακοσμητικός χρωματισμός μπορεί σταδιακά να εξαφανιστεί εάν το λουλούδι δεν δημιουργηθεί σε άνετες συνθήκες. Μπορεί να υπάρχουν δύο λόγοι - έλλειψη φωτός και λίπανση με λιπάσματα με μεγάλη ποσότητα αζώτου.
• Οι μίσχοι του εναέριου μέρους έγιναν μαύροι - ο λόγος είναι η οξίνιση του εδάφους από το υπερβολικό πότισμα, ή έχετε δημιουργήσει συνθήκες υπερβολικής υγρασίας γύρω από το λουλούδι.
• Το φυτό δεν ανθίζει - για να ανθίσει ο ποδήλανθος χρειάζεται να δημιουργεί δροσιά το χειμώνα και θερμοκρασία τουλάχιστον +25 βαθμούς το καλοκαίρι.

Συμβαίνει ότι ένα εξωτικό λουλούδι προσβάλλεται από παράσιτα εντόμων. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από το ποιος είναι ο ένοχος.

• Στην πίσω πλευρά του φύλλου και στην περιοχή των μεσογονάκων είναι ορατός ένας μικρός ιστός αράχνης - αυτό υποδηλώνει ότι το φυτό χτυπήθηκε από ακάρεα αράχνης. Οι συστάδες του μοιάζουν με σκουριασμένα σημεία. Για την καταπολέμηση του κρότωνα, το φυτό ψεκάζεται με σαπουνόνερο και στη συνέχεια υποβάλλεται σε επεξεργασία με ακαρεοκτόνα παρασκευάσματα.
• Τα φύλλα του φυτού τυλίγονται, τα ξηρά σημεία είναι ορατά πάνω τους - αν κοιτάξετε στο πίσω μέρος του φύλλου, μπορείτε να δείτε μικρά έντομα ανοιχτού πράσινου χρώματος. Θα βρείτε επίσης κολλώδεις λευκούς σχηματισμούς. Μια τέτοια εικόνα συμβαίνει με μια εισβολή αφίδων που τρέφονται με το χυμό του φυτού. Μπορείτε να το αντιμετωπίσετε ψεκάζοντας το λουλούδι με εντομοκτόνα.
• Γύρω από το φυτό σωρεύουν μικρά σκνίπες, τα φύλλα του λουλουδιού κιτρινίζουν και καμπυλώνουν - αυτό υποδηλώνει ότι ο ποδήλανθος δέχτηκε επίθεση από λευκή μύγα. Τα έντομα γεννούν αυγά στα φύλλα, από τα οποία αναδύονται προνύμφες που τρέφονται με το χυμό του φυτού. Είναι δυνατή η εξάλειψη αυτού του παρασίτου μόνο με τη βοήθεια επαναλαμβανόμενης θεραπείας με εντομοκτόνα.
• Το σχήμα των στελεχών και των φύλλων αλλάζει το σχήμα τους, έχουν σχηματισμούς που μοιάζουν με σκούρο βαμβάκι - έτσι εκδηλώνεται ο αλευρόβιος. Επηρεάζει όχι μόνο το εναέριο μέρος, αλλά και το ριζικό σύστημα του φυτού. Για να σώσετε ένα λουλούδι από το θάνατο, πρέπει να το επεξεργαστείτε αρκετές φορές με ένα διάλυμα εντομοκτόνων παρασκευασμάτων.

Η τακτική φροντίδα του λουλουδιού και η δημιουργία άνετων συνθηκών για αυτό αποτελεί εγγύηση υγιούς ανάπτυξης και ανάπτυξης του φυτού. Εάν εντοπιστούν συμπτώματα ασθένειας, θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για την άμεση αντιμετώπιση του λουλουδιού - μόνο σε αυτήν την περίπτωση το φυτό θα μπορέσει να διατηρηθεί και να αναβιώσει.

Για πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο φροντίδας ενός φυτού, δείτε το επόμενο βίντεο.